"အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္(၁)"
အရဟံ=ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္
သည္။ အဆင္းမလွ ရနံ႕မရွိေသာ ပန္းကားလူတို႕
ျမတ္ႏိူးၿမဲမဟုတ္။ အဆင္းလည္းလွ ရနံ႔လည္း
ေမႊးၾကဴေသာပန္းကိုမူ လူတိုင္းပင္ျမတ္ႏိူးၿမဲပင္။
ဂုဏ္ က်က္သေရရွင္မ်ားမွာ အဆင္းလည္းလွ
ရနံ႔လည္းေမႊးၾကဴေသာပန္းပမာ မ်ားစြာေသာလူ
တို႔၏ ျမတ္ႏိူးဖြယ္ျဖစ္ရ၏။
ေျပာမျပႏိူင္ေအာင္ မ်ားျပားေပါၾကြယ္
ေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားသခင္ ဘုရားရွင္မွာ အမ်ား
၏ ပူေဇာ္ဖြယ္ရာျဖစ္ရ၏။မွန္ေပ၏။ ရဟႏၱာ
မ်ားမွာ အဂၢဒကၡိေဏယ်=အျမတ္ဆံုး အလႈဴကို
ခံထိုက္ေသာ ပူေဇာ္ထိုက္သူအရွင္မ်ားျဖစ္ၾက၏။
ထိုသို႔ျဖစ္သည္မွာ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ကိေလသာ
တို႔ကိုသတ္၍ ရွင္းၿပီးေသာေၾကာင့္ပင္။သို႔ေသာ္
ရဟႏၲာအရွင္မ်ားသည္ ဝါသနာကိုကားမပယ္ႏိူင္
ၾက။ ကိေလသာေတြကုန္ျငားေသာ္လည္း ကိေလ
သာ၏ အရွိန္အေစာ္ ဝါသနာကား က်န္ရစ္ေသး
၏။
အရွင္ပိလိႏၵဝစၧ-ထိုအရွင္ကား ရဟႏၲာ
အရွင္ျမတ္ႀကီးပင္။ျဗဟၼဏမ်ိဳး၌ ျဖစ္၍ ဝသလ=
သူယုတ္ဟုေျပာခဲ႔ေသာ အေလ့အလာဘဝငါးရာ
တိုင္ ျဖစ္ခဲ႔ရာ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုဝါသနာ
မွာ က်န္ရစ္၍ ဝသလ=သူယုတ္ဟူေသာအေခၚ
ျဖင့္ ေခၚေလ့ရွိေသး၏။
တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ပိတ္ခ်င္းသီး
ေတာင္းႀကီး ယူလာရာ အရွင္ျမတ္က "သူယုတ္
ဘာေတြလဲ" ဟု ေမး၏။ ထိုသူကလည္း မိမိကို
သူယုတ္ေခၚရေကာင္းလား သူ႔အလိုက္ကန္႕လန္႔
ေျပာမွပဲဟု "ၾကြက္ေခ်းေတြပါဘုရား"ဟု ေျပာ
လိုက္၏။ "ေအး ၾကြက္ေခ်းေတြဆို ၾကြက္ေခ်းေတြ
ေပါ့ကြယ္"ဟု မိန္႔၏။ေနာက္ မေထရ္လြန္သြား
ေသာအခါ တကယ္ၾကြက္ေခ်းေတြ ျဖစ္ေနေတာ့
၏။
ေတာင္းထဲက ပိတ္ခ်င္းသီးေတြသာမက
လွည္းေပၚကကပိတ္ခ်င္းသီးေတြပါ ၾကြက္ေခ်း
ေတြ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ လူတစ္ေယာက္အႀကံေပး
ခ်က္အရ ပိတ္ခ်က္းသီးေတာင္းကို မၿပီးမေထရ္
ေရွ့သြားျပန္ရာ "သူယုတ္ ဘာေတြလဲ"ဟုထပ္ေမး
ျပန္၏။"ပိတ္ခ်င္းသီးေတြပါဘုရား"ဟု ေလ်ာက္၏
"ေအး ပိတ္ခ်င္းသီးေတြဆို ပိတ္ခ်င္းသီးေပါ့ကြယ္
"ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးမွ ပိတ္ခ်င္းသီးအျဖစ္ျပန္
ေရာက္ရေတာ့သည္။
"အရက္ကိုသြန္လိုက္ေသာ္လည္း
အရက္နံ႔မွာ အရက္အိုး၌ စြဲေနရစ္သကဲ့သို႔
ရဟႏၲာမ်ား၌ ကိေလသာကုန္ေသာ္လည္း အထံု
ဓေလ့ဝါသနာအေငြ႔မွာ က်န္ရစ္ခဲ႔၏။ပေစၥကဗုဒၶါ
မ်ားလည္းထို႔အတူပင္"။
"ဘုရားရွင္ကား ထိုဝါသနာကိုပင္
မက်န္ရစ္ေအာင္ အရွင္းပယ္သတ္ႏိူင္ေသာ
ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ အစင္ၾကယ္ဆံုး အသန္႕
ရွင္းဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူပါေပသည္။ ထို႔
ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ထက္သာေသာ ပူေဇာ္ခံထိုက္
ေသာသူကို ဤေလာက'တျခားေလာက'ဘယ္
ေလာကမွာမွ ရွာမရေတာ့ေပ။
#ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
No comments:
Post a Comment